Coen Pustjens

werkzaam als International Political Consultant en zijn vriendin Haweya reisden drie maanden over de wereld en bezochten ook Pacung. Coen studeerde politicologie en zat als kleuter bij Marga in de klas. Hieronder hun verhaal:

Het woordenboek van hoop

Veertig grote ogen staren ons verlegen aan als we de klas binnen komen lopen tijdens ons bezoek aan het onderwijsproject in Pacung, Bali. We bezoeken de school tijdens onze drie maanden durende reis langs zeven landen, zonder ons te realiseren dat dit een van de hoogtepunten wordt. Het project maakt op veel gebieden indruk. Allereerst leren jonge kinderen er belangrijke lessen die ze tijdens hun normale schooldag helaas niet krijgen. Maar het project is meer dan een paar extra uur school. Het is duidelijk dat hier iets bijzonders gebeurt. Aan de muren hangen presentaties over klimaatverandering en evolutie. Belangrijke inzichten die normaal niet aan bod zouden komen in het Indonesische onderwijsstelsel. De belangrijkste winst van dit bijzondere project is echter niet dat de kinderen meer over natuurkunde of wiskunde leren, maar dat ze het inzicht krijgen dat ze meer kunnen dan veel mensen hun voorhouden. Dat er meer uit het leven te halen is dan visser worden of werkeloos thuis zitten. Life-skills opdoen.

Die les is het meest zichtbaar bij de betrokken en hechte lerarengroep. Een paar jaar geleden deed ik voor de gemeente Amsterdam in New York onderzoek naar de onderwijsaanpak van achterstandsleerlingen. Tot mijn grote verbazing passen de leraren in Pacung veel van de lessen toe die ik met veel moeite op het spoor was gekomen. Lessen worden toegepast op de dagelijkse levens van kinderen, ouders worden bewust bij de lessen betrokken zodat de kinderen ook thuis gestimuleerd en ondersteund worden zich te ontwikkelen, er vindt intervisie plaats, zodat  mensen van elkaars ervaringen en fouten leren, en nog veel meer.

Namens de leerkrachten willen wij er nog even aan toevoegen dat deze erg enthousiast waren over de powerpoint presentatie en vooral het onderwerp: Het trainen van de trainers gegeven door Coen en Haweya. En het project vindt ook niet alleen op school plaats. Op donderdag worden we uitgenodigd om deel te nemen aan de wekelijkse discussie die de leraren over actuele maatschappelijke thema’s hebben. Iedereen leest zich vervolgens serieus over die thema’s in en gezamenlijk verzinnen ze daarvoor oplossingen. Indonesische politieke leiders zouden een puntje kunnen zuigen aan de verbale en communicatieve talenten waarmee ze hun betogen uiteenzetten. Maar ook wanneer er geen discussieavond is, worden er druk zaken besproken. Een van de leraren vat het als volgt samen: Het Pacungproject zorgt niet alleen voor goed onderwijs voor kinderen die weinig kansen hebben, maar heeft ook onze ogen geopend dat er meer mogelijk is dan wij aanvankelijk van onszelf verwachtten. We zien dat we meer kunnen en dat er meer mogelijk is.  Een belangrijk bijproduct van de school in Pacung is dus dat er leraren zijn die na het project Bali intrekken om daar hun eigen ontwikkeling en die van hun gemeenschappen verder te helpen. Terecht wordt er vaak over de drijvende krachten, ‘opa’ Frank en ‘oma’ Marga, gesproken. Een goed Engels sprekende leraar op de school, Dika, heeft daar een mooi verhaal over wanneer ik hem vraag waarom hij zo goed Engels spreekt. Dika is ooit met zijn vader en moeder in Pacung geweest om een bestelling van bot- snijkunst voor Marga en Frank af te leveren Op die dag kreeg hij een Engels, geïllustreerd woordenboekje toegestopt met de opdracht dat goed te bestuderen als hij Engels wilde leren. Misschien weet u het nog uit de vorige nieuwsbrief. Vanaf dat moment is het kleine, gekreukte boekje het meest gekoesterde eigendom van de kleine jongen. De grote jongen haalt het nu liefkozend tevoorschijn uit zijn kamer wanneer hij het verhaal vertelt. Nieuwsgierig als hij was,  las en schreef hij alle woordjes ’s nachts onder de deken na. Het hele woordenboek! Hij blijft met de taal bezig en gaat die zelfs studeren. Na zijn studie hoort hij over een onderwijsproject in Pacung waar ze een leraar Engels zoeken. Zijn vader gaat met hem op zijn motorfiets door de rijstvelden naar het noordelijke dorpje. Het verhaal is u bekend. Dika werkt er nu met veel plezier.

Coen Pustjens

werkzaam als International Political Consultant en zijn vriendin Haweya reisden drie maanden over de wereld en bezochten ook Pacung. Coen studeerde politicologie en zat als kleuter bij Marga in de klas. Hieronder hun verhaal:

...Lees meer

Het woordenboek van hoop

Veertig grote ogen staren ons verlegen aan als we de klas binnen komen lopen tijdens ons bezoek aan het onderwijsproject in Pacung, Bali. We bezoeken de school tijdens onze drie maanden durende reis langs zeven landen, zonder ons te realiseren dat dit een van de hoogtepunten wordt. Het project maakt op veel gebieden indruk. Allereerst leren jonge kinderen er belangrijke lessen die ze tijdens hun normale schooldag helaas niet krijgen. Maar het project is meer dan een paar extra uur school. Het is duidelijk dat hier iets bijzonders gebeurt. Aan de muren hangen presentaties over klimaatverandering en evolutie. Belangrijke inzichten die normaal niet aan bod zouden komen in het Indonesische onderwijsstelsel. De belangrijkste winst van dit bijzondere project is echter niet dat de kinderen meer over natuurkunde of wiskunde leren, maar dat ze het inzicht krijgen dat ze meer kunnen dan veel mensen hun voorhouden. Dat er meer uit het leven te halen is dan visser worden of werkeloos thuis zitten. Life-skills opdoen.

Die les is het meest zichtbaar bij de betrokken en hechte lerarengroep. Een paar jaar geleden deed ik voor de gemeente Amsterdam in New York onderzoek naar de onderwijsaanpak van achterstandsleerlingen. Tot mijn grote verbazing passen de leraren in Pacung veel van de lessen toe die ik met veel moeite op het spoor was gekomen. Lessen worden toegepast op de dagelijkse levens van kinderen, ouders worden bewust bij de lessen betrokken zodat de kinderen ook thuis gestimuleerd en ondersteund worden zich te ontwikkelen, er vindt intervisie plaats, zodat  mensen van elkaars ervaringen en fouten leren, en nog veel meer.

Namens de leerkrachten willen wij er nog even aan toevoegen dat deze erg enthousiast waren over de powerpoint presentatie en vooral het onderwerp: Het trainen van de trainers gegeven door Coen en Haweya. En het project vindt ook niet alleen op school plaats. Op donderdag worden we uitgenodigd om deel te nemen aan de wekelijkse discussie die de leraren over actuele maatschappelijke thema’s hebben. Iedereen leest zich vervolgens serieus over die thema’s in en gezamenlijk verzinnen ze daarvoor oplossingen. Indonesische politieke leiders zouden een puntje kunnen zuigen aan de verbale en communicatieve talenten waarmee ze hun betogen uiteenzetten. Maar ook wanneer er geen discussieavond is, worden er druk zaken besproken. Een van de leraren vat het als volgt samen: Het Pacungproject zorgt niet alleen voor goed onderwijs voor kinderen die weinig kansen hebben, maar heeft ook onze ogen geopend dat er meer mogelijk is dan wij aanvankelijk van onszelf verwachtten. We zien dat we meer kunnen en dat er meer mogelijk is.  Een belangrijk bijproduct van de school in Pacung is dus dat er leraren zijn die na het project Bali intrekken om daar hun eigen ontwikkeling en die van hun gemeenschappen verder te helpen. Terecht wordt er vaak over de drijvende krachten, ‘opa’ Frank en ‘oma’ Marga, gesproken. Een goed Engels sprekende leraar op de school, Dika, heeft daar een mooi verhaal over wanneer ik hem vraag waarom hij zo goed Engels spreekt. Dika is ooit met zijn vader en moeder in Pacung geweest om een bestelling van bot- snijkunst voor Marga en Frank af te leveren Op die dag kreeg hij een Engels, geïllustreerd woordenboekje toegestopt met de opdracht dat goed te bestuderen als hij Engels wilde leren. Misschien weet u het nog uit de vorige nieuwsbrief. Vanaf dat moment is het kleine, gekreukte boekje het meest gekoesterde eigendom van de kleine jongen. De grote jongen haalt het nu liefkozend tevoorschijn uit zijn kamer wanneer hij het verhaal vertelt. Nieuwsgierig als hij was,  las en schreef hij alle woordjes ’s nachts onder de deken na. Het hele woordenboek! Hij blijft met de taal bezig en gaat die zelfs studeren. Na zijn studie hoort hij over een onderwijsproject in Pacung waar ze een leraar Engels zoeken. Zijn vader gaat met hem op zijn motorfiets door de rijstvelden naar het noordelijke dorpje. Het verhaal is u bekend. Dika werkt er nu met veel plezier.

Lees minder